van ommetje tot thuis

    Toen ik het woud had uitverkoren

    om van te leren hoe ik bestaan moet,

    blad na blad,

    heb ik nog meer lessen genomen,

    en leerde wortel te zijn, diepe poel,

    zwijgende aarde, glasheldere nacht

    en langzaam meer en meer: het hele woud.

     

    Pablo Neruda

    Je thuis voelen is soms een kwestie van verhuizen naar een plek die bij je past. Veel vaker echter komt het erop neer om je de plek waar je op dat moment bent, eigen te maken, je ermee te verbinden, ze te ver-innerlijken. En hoe kan dat beter dan met een ommetje.

     

    Als je ommetjes maakt, loop je ergens net zo lang rond, tot je de weg blind kan vinden. Je bent niet bezorgd dat je de weg kan kwijt geraken, omdat je die helemaal niet zoekt. Je hebt geen vreemde bestemming die je per se wil bereiken. Dit dolende wandelen is juist voortdurend de weg vinden, met je handen in je zakken. En op die weg thuis komen.


    Hoe lang is het geleden dat jij een ommetje maakte?

     

    Instructies voor een ommetje.

     

    1.     Een ommetje is ergens ‘omheen’. Zet je woning (of vakantiehuisje, of kot…) dus centraal, en wandel er vervolgens omheen: door de woonwijk, langs het bospad achter het huis, blokje om, via een binnendoor-weggetje en dan weer naar links tot bij je voordeur.

    2.      Hou je ommetje klein. Je maakt geen OM. Je maakt een ommetje.

    3.     Maak je ommetje te voet. Zet je ene voet voor je andere en doe dat in een tempo dat perfect is om de omgeving op je in te laten werken. Voel ook hoe je daardoor misschien wat meer in je lijf landt. Denk aan woorden als flaneren, kuieren en lanterfanten.

    4.    Let op dagelijkse dingen, waar je in de haast van alledag soms voorbij rent: de kleur van de brievenbus van de buurman, de gebroken stoeptegel aan het eind van de straat, de witte bloemetjes van het dotje veldkers tussen de klinkers van je oprit, de sticker van Studio Brussel op de lantaarnpaal,... Merk het briesje op dat je huid streelt, of de berkenpollen die dezer dagen door de lucht vliegen. Je hoeft wat je ziet en ervaart niet per se mooi of aangenaam te vinden. Daar gaat het niet om. Ze horen gewoon allemaal bij jouw omgeving, en dus bij jou.

     

    PS: Je kan ook een ommetje binnen in huis maken, van de ene kamer naar de andere. Of door je tuin, hoe groot of klein hij ook is. En maakte je al eens met je waarneming een ommetje door je lijf? Ga daarvoor met je aandacht van je kleine teen tot helemaal boven in je kruin en weer terug. En neem de tijd. Er is niets dan tijd.

     

    Nog ideeën voor ommetjes? Ik hoor ze graag…